Meskal to jeden z kilku alkoholi destylowanych z owocu agawy

W przeciwieństwie do tequili, w przypadku meskalu destylacji poddaje się całe owoce. Sama nazwa, zapisywana niekiedy także jako mezcal lub mescal, wywodzi się od słowa Mexcalmetl, które w jednym z pradawnych dialektów meksykańskich oznacza właśnie agawę.

Wino Meksyku

Choć meskal osiąga moc nawet 70%, to jednak ma bardzo dużo wspólnego z winem, a chodzi konkretnie o różnorodność smaków wynikającą z użycia konkretnych odmian agawy. Jest ich 11, czyli mniej niż szczepów winorośli, a większość, bo aż 9 z 10 butelek meskalu produkuje się z odmiany espadon. Różne są także sposoby produkcji tego alkoholu (tak samo, jak w przypadku win musujących). Tutaj także każda mieścina ma własną destylarnię, więc zróżnicowanie smaku i jakości meskalu jest naprawdę olbrzymie.

Niezwykły proces produkcji

Destylacja alkoholu w przypadku meskalu to najmniej skomplikowany etap produkcji. Wszystko zaczyna się bowiem od wyhodowania agawy. To sztuka znana w Meksyku od przynajmniej tysiąca lat, a prawdopodobnie dużo dłużej, ale najciekawsze jest to, co dzieje się później. Z każdej agawy wykorzystuje się tylko pinas, czyli pień pozbawiony liści i korzeni. Takie pnie umieszcza się w dołach wykopanych w ziemi, głębokich na ponad dwa metry i mających średnicę nawet dwukrotnie większą. Każdy taki dół wyłożony jest kamieniami wygrzanymi wcześniej w ogniu drewna dębowego. Takie „gotowanie” trwa nie krócej niż 3 dni, a w przypadku niektórych producentów meskalu przedłużone jest ponad dziesięciokrotnie. Wszystko po to, aby skrobię przemienić w cukry proste.

Po wygotowaniu pinas układa się pod palmowymi liśćmi i tam właśnie zachodzi spontaniczna fermentacja. Po jakimś czasie pnie miażdży się i miazgę przekłada do kadzi o pojemności metra sześciennego. Jest tylko jeden składnik, który wolno dodać do meskalu i robi się to właśnie teraz: chodzi o dodatek 10% wody.

Destylacja odbywa się tylko i wyłącznie metodą alembikową w objętościach maksymalnie 100 litrów, a zwykle kilkukrotnie mniejszych. Po drugiej destylacji gotowy jest meskal, napój uznawany przez wielu za alkoholowe godło Meksyku. Czy istnieją inne sposoby otrzymania meskalu? Owszem, w handlu spotyka się także inne gatunki tego trunku, ale uprzemysłowione metody w zasadzie pozbawiają ten alkohol całej jego wyjątkowości i meskalem zostaje on już tylko z nazwy.

Alkohol z motylem

Każda butelka prawdziwego meskalu zawiera przy dnie gąsienicę motyla. W niektórych przypadkach – w zależności od tradycji danego regionu – może się tam, zamiast gąsienicy, znajdować skorpion albo inny owad, ale właśnie po gąsienicy poznaje się meskal. W pewnej chwili ta tradycja miała zostać raz na zawsze prawnie przerwana, ale ustawa w ostatniej chwili została odrzucona. Choć w większości europejczyków sam pomysł zjedzenia gąsienicy budzi obrzydzenie, to wielu Meksykanów wylałoby cały meskal, byle tylko móc użyć zatopionego w butelce owada uważanego za rarytas.

Jak podawać meskal?

Poza efektownym wyglądem w butelce z gąsienicą, mesla trzeba przecież jakoś podać. Tradycyjnie podaje się ten trunek w niedużych kubeczkach z gliny, ale dopuszczalne jest podanie meskalu w koniakówkach lub kieliszkach do brandy. Podobnie jak większość alkoholi destylowanych alembikowo, można podawać meskal z dodatkami takimi jak limonka, sól lub cytryna (tak robi się zresztą z tequilą), ale w przypadku meskalu z najwyższej półki opłaca się zrezygnować z tych dodatków na rzecz tradycyjnego, pełnego i niepowtarzalnego smaku, jakiego nie ma żaden inny alkohol, nawet spośród tych destylowanych z agawy.